Roos, een energiek kind van zes, zit in de klas te oefenen met schrijfletters en woordjes op papier. De meester weet niet dat ze al goed kan lezen en dat ze weet hoe ze woordjes moet spellen. Bij het oefenen van de letters komt dit er echter niet uit. Wat Roos in haar hoofd heeft, krijgt ze niet op papier. De fijne motoriek om de letters op een leesbare manier op te schrijven, heeft ze nog niet in de vingers. Na een paar slecht leesbare letters, die veel te groot en dwars door de lijntjes op papier staan, gooit ze gefrustreerd haar pen weg en rent ze huilend naar de gang. Nadat de meester haar getroost heeft, bekijkt hij het schrijfwerk. Het valt hem op dat ze met schrijven iets achterloopt ten opzichte van de rest van de klas, terwijl hij de indruk had dat ze best pienter was. Heeft hij het toch niet goed gezien?

De ontwikkeling van identiteit kan een behoorlijk complex proces zijn bij hoogbegaafde kinderen. Het dilemma tussen zich aanpassen aan de ander of de eigen leerbehoefte najagen speelt daarbij een grote rol. Door het vele aanpassen aan de ander is een hoogbegaafd kind minder goed in staat om zichzelf te ontdekken en zichzelf te zijn. Dit heeft grote impact op de ontwikkeling van een gezonde identiteit en de ontwikkeling van hun vaak unieke talenten. Een gezonde identiteitsontwikkeling zorgt daarentegen voor het opbouwen van een intern kompas, dat helpt bij het maken van keuzes en dat richting geeft aan het leven.